De vitaliteitsgesprekken: Vragen die je beter niet aan je medewerkers kunt stellen.
Als het gaat om het bespreken van vitaliteit en welzijn, kan de weg naar goede bedoelingen geplaveid zijn met ongemakkelijke momenten en ongemak. Als HR-manager ben je vaak verantwoordelijk voor het leiden van gezondheidsinitiatieven. Echter, zelfs met de beste bedoelingen kunnen we onszelf betrappen op het stellen van vragen die, ondanks onze motieven, als opdringerig of oordelend kunnen overkomen. Dus, welke gespreksonderwerpen zijn dit en hoe kunnen we ze vermijden?
Leestijd: 3 minuten
"Zijn onze gezondheidsvoordelen voldoende?" in plaats van "Welke specifieke gezondheidsvoordelen denk je dat je welzijn en productiviteit verder zouden kunnen verbeteren?"
"Doe je mee aan onze welzijnsprogramma's?" in plaats van "Welke barrières of uitdagingen weerhouden je ervan om deel te nemen aan onze welzijnsprogramma's?"
"Vind je dat het bedrijf een goede balans tussen werk en privé bevordert?" in plaats van "Welke specifieke strategieën zouden we kunnen aannemen om een betere balans tussen werk en privé te bevorderen?"
"Zijn onze welzijnscommunicaties duidelijk?" in plaats van "Wat kunnen we doen om de duidelijkheid en effectiviteit van onze welzijnscommunicaties te verbeteren?"
"Denk je dat onze welzijnsprogramma's aan je behoeften voldoen?" in plaats van "Kun je welzijnsprogramma's of bronnen op maat suggereren die beter aan je behoeften zouden voldoen?"
"Zijn de tijden van de welzijnsprogramma's voor jou geschikt?" in plaats van "Op welke tijdstippen en in welke formats (persoonlijk, virtueel) zouden welzijnsprogramma's het meest toegankelijk en handig voor je zijn?"
"Voel je je gesteund door het bedrijf bij het handhaven van een gezonde levensstijl?" in plaats van "Welke aanvullende ondersteuning of bronnen zou je waarderen om je gezonde levensstijl te behouden of te verbeteren?"
"Is het lidmaatschap van de sportschool nuttig voor je?" in plaats van "Zou je andere vormen van fitnessondersteuning (zoals thuis trainingsmateriaal of app-abonnementen) verkiezen boven een traditioneel lidmaatschap van de sportschool?"
"Vind je onze mentale gezondheidsondersteuning voldoende?" in plaats van "Welke specifieke mentale gezondheidsbronnen of initiatieven zou je het meest nuttig vinden?"
"Vind je de incentives van het welzijnsprogramma aantrekkelijk?" in plaats van "Welke soorten beloningen of erkenning zouden je inspireren om consistent deel te nemen aan onze welzijnsprogramma's?"
Door de mogelijke implicaties van deze schijnbaar onschuldige vragen te begrijpen, kunnen we de dialoog rond vitaliteit op de werkvloer verschuiven naar een empathischere en ondersteunendere ruimte. Ons doel als HR-managers moet zijn om een omgeving te creëren waarin medewerkers zich bevoegd voelen om gezonde keuzes te maken, in plaats van zich gecontroleerd of onder druk gezet te voelen over hun gezondheid. Door deze gesprekken respectvoller en positiever te maken, komen we dichter bij het opbouwen van een echt levendige personeelsbestand. En terwijl we dit pad bewandelen, laten we de wijze woorden van Maya Angelou in gedachten houden: "Mensen vergeten wat je hebt gezegd, mensen vergeten wat je hebt gedaan, maar mensen zullen nooit vergeten hoe je hen hebt laten voelen."